B-kites: januari 2009

zaterdag 24 januari 2009

Crissy Field San Francisco

Tussen 1997 en 2002 heb ik het geluk gehad om in Berkeley, aan de baai van San Francisco, te kunnen wonen, en daar heb ik het vliegervirus goed te pakken gekregen. Elk vrij moment met goed weer – en dat is daar iets vaker dan in België – kon je mij vinden aan de Berkeley Marina, een met gras begroeid schiereiland van ongeveer 1 km2 aan de baai. Elk jaar gaat hier één van de bekendste Amerikaans vliegerfestivals door. Miguel Rodriguez, de maker van de California Wasp, had hier ook z’n thuisbasis.

Aan de overkant van de baai, in San Francisco, werd in mei 2001 Crissy Fields geopend voor het publiek, met de bedoeling dat vooral éénlijners er zich thuis zouden voelen. Tot in de jaren 70 was Crissy Fields een militaire basis, maar in 2001 dus waren de vroegere start- en landingsbanen eindelijk omgetoverd tot een enorm grasveld aan het water. De lokatie is fantastisch, tussen de voet van de Golden Gate Bridge en Pier 39, een andere toeristische trekpleister.

Als feestelijke inhuldiging van het park organiseerde de stad San Francisco onder leiding van Ivy Loo een groots opgezet vliegerfestival.

Op zaterdag waren we reeds afgezakt met de vaste vrienden van de Baskl kite club (Bay Area Sport Kite League Competitions) om de eerste internationale gasten te verwelkomen. Onder hen Robert Trepanier, Pierre Fabre, David wagner, Peter Lyn, Claudio Capelli en een grote delegatie uit het verre oosten waaronder China en Japan. Het was een warme ontmoeting. Het is een klein wereldje waar iedereen iedereen kent. Daarna werden we uitgenodigd op de receptie in het Crissy Field Center waar we een diapresentatie kregen over de verschillende projecten gerealiseerd door de verschillende vliegeraars. Het was voor mij snel duidelijk dat Pierre Fabre dé man is die we moeten volgen. Pierre maakt enerzijds prachtige vliegers (zie verder) maar hij heeft ook een enorme kennis van Aziatische vliegers.

Zondag was de grote dag. De organisatoren deelden zo'n 10.000 gele Eddy kites uit met het logo van het festival. Een prachtig zicht, al deze kleurvlakjes tegen een felblauwe lucht en met op de achtergond de rode Golden Gate Bridge.

Ondertussen op het terrein, liet Peter Lynn vastgebonden aan betonblokken van 1m² tegelijkertijd de Trilobyte, Octopus en een Gecko de lucht in.

In een andere hoek stal Pierre Fabre de show met zijn immense giant inflatable spaceman, de gekende grond display en natuurlijk zijn tribal kunstwerkjes en de prachtige compass naald (ik schat wel 15 m lang!). De Canadees Robert Trepanier is echt iemand die het publiek kan animeren met zijn serie vierlijners die hij dan met veel plezier tussen het publiek neerzet of boven op de inflatables van Peter Lynn. George Peters met zijn felgekleurde buitenaardse wezentjes gaf een bijzondere one-man show. David Wagner bracht een aantal "objecten" mee van zijn groots opgezet "Red lines kites" project. Dit is een project dat zou opgezet worden in de Nevada woestijn. Het project bestaat eruit dat honderden rode kites en banners (als het maar rode stof is) geplaatst worden in het gele zand van de woestijn. De bedoeling is dan om deze opstelling te fotograferen vanuit een andere kite. (Het rood van de kites met op de achtergrond het gele zand en een blauwe lucht).

Michel Gressier had minder geluk: zijn prachtige handgeschilderde vliegers gingen maar moeilijk de lucht in met dergelijke weercondities. En dan niet te vergeten de Bay Area Sundancers die met hun wervelende show zowat alle festivals afschuimen

Het was voor de organisatoren een hele klus om al die vliegers gelijktijdig de lucht in te krijgen en te houden. Omdat Crissy Fields dicht bij de oceaan ligt is de wind er vrij onstuimig en is het dus zeker geen perfecte locatie voor dergelijke events.Mocht je ooit de kans hebben om San Francisco te bezoeken, mag je het zeker niet nalaten om deze 2 parken te bezoeken. Zelfs op een gewone doordeweekse dag zal je heel wat mooie vliegers kunnen zien en de meeste vliegeraars houden ook wel van een babbeltje over hun passie.